My Web Page

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Duo Reges: constructio interrete. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Res enim concurrent contrariae. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Bork Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Ita prorsus, inquam;
At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.
Recte, inquit, intellegis.
Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.
Bork
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Moriatur, inquit.
Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Pollicetur certe.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Venit ad extremum;
Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Quo posito et omnium adsensu adprobato illud adsumitur, eum, qui magno sit animo atque forti, omnia, quae cadere in hominem possint, despicere ac pro nihilo putare.

Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

  1. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
  2. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
  3. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
  4. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

An haec ab eo non dicuntur? An hoc usque quaque, aliter in vita? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quae cum essent dicta, discessimus.

Sed hoc interest, quod voluptas dicitur etiam in
animo-vitiosa res, ut Stoici putant, qui eam sic definiunt:
sublationem animi sine ratione opinantis se magno bono
frui-, non dicitur laetitia nec gaudium in corpore.

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut
nec res videre optimas nec agere possint.